Lieve allemaal,

Elk jaar begint iedereen januari met het maken van voornemens. En normaal gesproken sla ik dat helemaal over, want elke dag is een nieuwe start voor nieuwe avonturen. Dit jaar vond ik het wel nodig om een aantal doelen voor mezelf te stellen, omdat ik een hele grote stap in mijn leven ging maken. Ik wilde niet terugkomen uit Canada zonder dat ik het gevoel had iets bereikt te hebben.

Zoals jullie waarschijnlijk allemaal beseffen zijn we bijna aan het eind van de maand januari, voor mij een moment om al een beetje terug te kijken op een aantal van mijn doelen van de afgelopen maand.

Het begon vorige week met de karaokeavond. Het was nooit echt een voornemen om ook maar ooit karaoke te zingen op een podium, maar die avond werd het gewoon een doel om een keer gedaan te hebben. De kroeg was echt super vol en jaaa… MAMMA MIA HERE WE GO AGAINNN! Heel blij dat ik het gedaan heb en ondanks dat het filmpje het daglicht niet gaat zien, was het super toffe en een leuke avond.

Dit halfjaar heb ik ook het doel om zoveel mogelijk open te staan voor het ontmoeten van nieuwe mensen en nieuwe dingen te proberen. Dus op vrijdagavond (18 januari 2019) zijn Harriët en ik naar de Glow-in-the-dark-yoga rave geweest. Viel helaas een beetje tegen… Maar wie niet waagt, wie niet wint. En daarna waren we uitgenodigd door twee Duitse studenten om mee uiteten te gaan op de campus en dat maakte de hele avond weer een stuk beter!

Ook fysiek heb ik een doel voor mezelf gesteld. Ik wil graag een heel aantal super mooie hikes maken. Dit kan natuurlijk ontzettend goed op dit eiland en dat wil ik mezelf niet laten afnemen. Op zaterdag 19 januari 2019 zijn we met elf internationale studenten met de bus naar Sooke gegaan. Een hele onderneming; eerst namelijk al twee uur met de bus om bij de wandeling te komen. Daarna begon de tocht.

De planning: een hike van tien kilometer tot een top van 550 m. En dan moet ik eerlijk zijn.. Ik had mezelf echt overschat: ik had blaren en “zware” benen op 2.5 kilometer en dan moet je nog een heel stuk. Toen we op de top kwamen begon het ook nog eens te regenen en toen zat ik er echt helemaal doorheen en had ik er echt geen lol meer in. De weg naar beneden niet echt meer genieten en gewoon een mentale en fysieke strijd om naar beneden te komen (alles was ook spekglad door de regen). Gelukkig waren er heel veel lieve mensen mee die gewoon tegen me aanbleven kletsen en me er zo helemaal doorheen hebben gesleept. Daarna ben ik lekker naar huis gegaan en (toch wel een beetje voldaan) lekker rustig aangedaan voor de rest van de avond.

Zondag had ik natuurlijk ontzettend veel spierpijn van de hike. Echter, ik had natuurlijk wel boodschappen nodig dus die moesten wel gehaald worden. Ik ben ook even lekker naar buiten gegaan om te genieten van het heerlijke weer. Om dan via Lyanne, om haar aan te moedigen met de laatste loodjes van haar thesis, naar huis te gaan.

Maandag was alweer een werkdag voor de universiteit. Een lange dag met veel tussenuren om hard aan het huiswerk te werken. Aan het einde van de dag was het weer zo mooi dat we met z’n drietjes nog even zijn wezen uitwaaien op het strand van Cadboro Bay. Het was ook gewoon even fijn om Nederlands te kunnen praten en te genieten van het uitzicht.

Dinsdag en woensdag stonden allebei in het teken van rustig aan doen. Woensdag heb ik nog met een groep internationale studenten naar het Pet café geweest om daar lieve hondjes te knuffelen.

Oké, ik raak van mijn onderwerp af. Doelen. Ik had dit jaar drie echte avonturen die ik wilde meemaken: ik wil naar Hawaii (en jaa, dat gaat gebeuren), ik wil naar New York (dat wordt voor nu nog even uitgesteld) en ik wilde heel heel heeeeel graag een ukelele. Je weet wel: een klein gitaartje. Ik kwam donderdag uit een lange dag met lessen en ik kon nog maar aan één ding denken. Ik moest op een missie: een ukelele kopen. In downtown was er een hele grote muziekwinkel en daar hadden ze voor mij mijn nieuwste aanwinst, mijn eigen ukelele.

De rest van de middag heb ik natuurlijk zoveel mogelijk gespeeld en ik zit ondertussen op het niveau van Vader Jacob. Dus er is nog vooruitgang mogelijk, maar ik ben er helemaal blij mee. Een goede reden om lekker creatief te zijn.

Het plan voor vrijdag was dan ook zoveel mogelijk ukelele spelen na school. Dat plan viel een beetje in duigen, want ik heb volgende week mijn eerste tentamen en daar moet natuurlijk voor geleerd worden. Maar er zijn dan ook zoveel leuke dingen om je af te leiden van het echte werk: in het eerste tussenuur heb ik gezellig met Inger zitten bellen en het tweede tussenuur heb ik geluncht met Harriët, Lyanne en Ana.

Om dan toch nog wat op te steken voor mijn tentamen ben ik naar het vragenuur gegaan om te luisteren naar vragen van anderen (vind ik altijd een goede manier om dingen te leren). En daar kwam ik naast Becca te zitten, een Canadees meisje. Becca en ik hebben de rest van het uur samen opdrachten besproken en de bus naar huis genomen.

Aan het einde van de busrit zegt ze opeens: ‘Oohh, we hebben vanavond een spelletjesavond met een stel vrienden. Kom je mee?’. En daar ging ik dan op vrijdagavond naar een Canadese spelletjesavond! Super leuk dat ze me had uitgenodigd en het was heel gezellig (en natuurlijk heb ik gewonnen ?). Het bleef niet bij de spelletjesavond, op zaterdag (vandaag) ben ik ook met hun gaan leren in de universiteitsbibliotheek voor de hele middag. Dus het doel om veel mensen te ontmoeten gaat helemaal goed!

Om vier uur mocht ik van mezelf eindelijk naar Hillside Mall om boodschappen te doen en een outfit te scoren voor het huisfeest van die avond: een buitenaardse-discoparty. Een uur later had ik een outfitje gescoord voor zes dollar en de boodschappen binnen voor de predrinks.

Eerst zouden Harriët, Lyanne en ik koken en Wie is de Mol kijken en daarna kwamen alle internationals voor predrinks in mijn huis (omdat het lekker dichtbij het echte feestje was). Na een aantal spelletjes zijn we naar Hanne d’r huis gegaan om lekker even te feesten. Het was het meest Noord-Amerikaanse feestje ooit: alles was je uit de films kent en meer. Echt super leuk om dat ook een keer mee te maken en het was een ontzettend toffe avond!

Nu is het twee uur ’s nachts en is mijn blog af en moet ik echt naar bed om morgen fit te zijn voor meer organische chemie.

De conclusie van deze week: ik ben grenzen aan het verleggen. Opzoek naar nieuwe avonturen gaat me goed af en kan niet wachten totdat ik nog meer aan mijn behaalde-doelenlijstje kan toevoegen.

Ik upload snel weer nieuwe foto’s (update: ze staan erbij ;)), maar voor nu: geniet van dit lange verhaal en stuur me gerust een berichtje!

Heel veel liefs,

Marjolein