Lieve Alinda,

Toen jij vertrok naar Boston heb ik je een hele stapel brieven gegeven om te openen wanneer jij ze nodig had (of wanneer het koningsdag, je verjaardag of kerst was). En deze winter kreeg ik zelf een bundeltje met motiverend foto’s en brieven. Maar het mooiste was om je om half drie te zien dansen voor het raam hier in Victoria en je een mega dikke knuffel te kunnen geven. Dat was echt het allermooiste cadeau dat je me kon geven.

De volgende ochtend hadden we afgesproken om lekker rustig aan te doen om rustig Victoria te verkennen en gewoon even bijkletsen. De wekker zou om negen uur gaan en dan zouden we rustig opstaan om lekker te ontbijten en op pad te gaan. Nu had ik (domme oen ook ?) mijn wekker van de normale schooldagen (om kwart voor zeven) niet uitgezet en waren we om kwart voor zeven wakker. Het was je nog niet helemaal doorgedrongen dat het nog heel vroeg was en je dag begon gewoon. Wat resulteerde dat ik maar heerlijk in je ritme meeging en we bij de winkels waren vóórdat ze überhaupt open waren.

Onze oplossing: lekker de natuur in! En dat is er gelukkig genoeg: ook dichtbij de stad, Beacon Hill park met de aangrenzende Spiral beach. En na een lekkere wandeling dan opzoek naar koffie (maar niet vinden). Na de lunch vroeg je me of je even door de stad mocht struinen misschien een paar tweedehandswinkeltjes bezoeken. Echter strandden we twee winkels verder in de kralenwinkel en hebben we een heel aantal meesterwerken gemaakt!

En hoe lekker is het dan om thuis te komen en samen nasi te koken en lekker met een aflevering van Flikken Maastricht te nuttigen. Dat maakt me gewoon heel blij!

De rest van de week had ik het heel erg druk en dat wist ik wel, maar het was toch fijn om na de universiteit even school achter te laten om je mee te nemen naar de mega grote tweedehandswinkel hier. En hadden wij even geluk dat het die dag alles 50% was! Daarna vertrok je dan met de boodschappentas om Lyanne te gaan meeten voor de boodschappen voor het avondeten en hebben jullie heerlijke burrito’s gemaakt voor jou, mij, Harriët en Hanne. En toen was het vroeg naar bed, want op dinsdag ging je mee naar de universiteit!

Dus daar stond je dan: vroeg naast mij in de bus en in de economie les. Daarna je even rondleiden en de fiets verstellen zodat je daarna lekker Victoria fietsend kon verkennen (ja, het is niet plat hier!). En ’s avonds zijn Harriët, Lyanne, Marle, jij en ik lekker uiteten geweest bij Nubo (hele lekkere sushi!).

Op woensdag liet je me gelukkig vrij, met mijn tentamen op donderdag, maar volgens mij heb je een goeie dag gehad in het museum terwijl ik heerlijk in de collegebanken zat. En die avond hebben we de knoop doorgehakt: we hadden een vakantie samen nodig. Ik moest het huis uit! Dus we hebben twee dagen Vancouver geboekt!

En daardoor ging donderdag super snel voorbij! Want we konden niet wachten totdat we de ferry naar Vancouver konden pakken. Toen we na anderhalf uur op de ferry (na een uur busrit) op het vaste land aankwamen zijn we snel naar het hostel gegaan om onze spullen te droppen. Daarna zijn we lekker wezen lunchen en hebben we een plan gemaakt. Op vrijdag vooral een beetje rondlopen en verkennen (en genieten van het prachtige uitzicht). En hoe lekker is het om een nieuwe plek te ontdekken met z’n tweetjes en daarna met een taco en een drankje (lees: vissenkom) de avond helemaal compleet te maken.

Na een nachtje in een voor jou veel te klein stapelbed zijn we op weg gegaan naar de fietsenhuur. Die was nog dicht, heel vanzelfsprekend natuurlijk ?. Daarna hebben we lekker rondgefietst in Stanley park. Weet je nog dat we de fietsen hadden teruggebracht? Ik ging even lunch halen en die hele aardige man gaf me een bakje quinoa salade voor je mee, dat was echt een hoogtepuntje! Mensen hier zijn echt zo aardig!

Daarna zijn we terug met de skytrain naar de ferry gegaan (waar ik heel hard heb geleerd voor mijn economietentamen op maandag) en daarna waren om acht uur lekker weer thuis. Ik vond het zo jammer dat we weer thuis waren… Want het einde kwam wel heel dichtbij. Na de eerste aflevering van het allereerste seizoen van Flikken Maastricht ging je naar bed, want de wekker ging vroeg.

Die wekker… Ja… Die is nooit afgegaan… Want… De taxi zou hier om half vier (’s ochtends!) zijn en onze wekkers stonden om drie uur. Maar het was bij ons niet bekend dat de zomertijd in ging DIE nacht. Dus om half drie (voor ons, want voor de rest van Canada was het gewoon half vier) belde de taxi om te vertellen dat ie aangekomen was. Het afscheid was daardoor heel kort en heb niet echt kunnen zeggen wat ik je nog vertellen had:

Lieve lieve schat,

Je hebt mij echt de afgelopen week het hoogtepunt van dit halfjaar gegeven (ja, ik weet dat er nog een hele hoop komt ?). Het maakt niet uit waar in de wereld wij elkaar tegenkomen: het is altijd het simpele knusse wat zo fijn is. Ik kan altijd met je lachen, huilen en lekker knuffelen. Het betekent zoveel voor mij dat je ook dit met mij hebt meegemaakt. Ik denk dat we een hele chille en gezellig week hebben gehad met als toppunt natuurlijk Vancouver. Ik ben zo blij dat je mijn vriendinnetje bent.

I love you

Heel veel kusjes en liefs,

Marjolein

Ps. Voor de rest van de lezers: denk dat je zo toch een beetje een beeld hebt gekregen wat wij deze week hebben gedaan. De foto’s zijn te vinden in het album Maart.